Mountainbiken in Kelowna & off the world in Manning Park

Vanochtend een regenachtige ochtend. We zijn rustig opgestaan, en na een ontbijtje de camper gereed gemaakt om weer een aantal kilometers te rijden. Maar eerst nog even de tanks van de camper legen.

Vanuit Clearwater op naar Kelowna! Een heel ander landschap dan dat we gewend waren. De meren en gebergte wisselden zich in voor landschappen waar echte Canadese boeren zich vestigen. Van die rode barns met witte daken. En natuurlijk weer bij mij, ik trek dieren aan, ging een vogel zich op de ruit zitten bij een stoplicht, die er natuurlijk niet meer afging tijdens het rijden. Na een noodstop heb ik dit diertje toch gered (jaja).

De rit liep voorspoedig en rond half 3 waren we in Kelowna. We stapten hier met lange broek en vest uit, maar al snel bleek dat dit niet nodig was en verruilden we onze lange kleren voor een korte broek en t-shirt. Na wat rondlopen door de stad, besloten we om ergens lekker te gaan eten. Zo kwamen we uit bij Craft restaurant, eentje weer met diverse biertjes. Voor Gijs een lekkere hamburger en voor mij een pokebowl met verse tonijn. We hebben er heerlijk van genoten. Omdat ik moest rijden en geen alcohol kon drinken, vroeg ik aan de serveerster wat ‘Ginger beer’ precies was. Ik mocht het gelukkig even proeven, en ondanks dat ik van gember houd, die smaak was echt heel heftig op het einde. Maar in ieder geval weer iets geprobeerd.

Na het eten nog even een fietstour geboekt voor morgenvroeg, waarna we terug zijn gegaan naar de camper. Op naar onze camping voor vanavond. Deze lag aan de andere kant van de rivier. Prima plekje weer en nadat we geïnstalleerd waren bleken we toch wel wat moe. Gijs zei ga maar even liggen.. vervolgens kwam hij erbij liggen en hebben we lekker even een uurtje geslapen. Helaas deze avond weer enorm veel regen. Dus nog even lekker in de camper samen een spelletje gespeeld en na het douchen gaan slapen. 

De route naar de Myra Cayon, waar onze fietstocht startte, was niet een top route voor een RV. Daarom werden we om 7.45 uur bij onze camping opgepikt door de organisatie. Bleek door Nederlanders te zijn opgezet. Maarten, onze chauffeur en tevens de zoon van de eigenaar, was een erg leuke en spontane jongen van 26, die 14 jaar geleden met het gezin naar Canada is verhuisd. Door al het gekletst vloog de tijd, en voordat we het wisten stonden we op de Myra Canyon. Hier kregen we onze fietsen, werd de route uitgelegd en konden we vertrekken! Het was een prachtige route van 2x12 km over 18 verschillende tressles (houten bruggen) en twee tunnels waar de oude spoorweg vroeger liep. Het was, ondanks de voorspelling, erg aan de koude kant, maar na wat gemopper dat we nu langzaam wel eens de zon wilde  zien, werden we gelukkig toch beloond met een hert die over ons pad liep op zo’n 10 m afstand. Hij had ons in eerste instantie niet in de gaten tot dat we op een paar meter bij hem waren. Heel cool! 

Na de fietsrit bracht Maarten ons weer terug naar de campground. Hij gaf aan dat dit weer (al de regen van vannacht) niet normaal is in dit gebied, normaal is het minimaal 30 graden en valt er vanaf begin juni geen regen meer. Wij baalden een beetje, hebben wij weer, maar Maarten gaf aan dat zij juist hier heel blij mee zijn. Gemiddeld hebben ze door de hete zomers zo’n 600 bosbranden. En met die gedachte, ach als het goed is voor de natuur dan ook voor ons, was de regen ’s nacht en de kou tijdens het fietsen alweer vergeten. 

Na een banaantje weer de weg op met de camper. Op naar Manning Park. Ook hier weer een mooie campground, maar wel in de middle of nowhere. Totaal geen bereik, toch wel spannend! Na een rondje over de camping merkte Gijs op ‘we hebben helemaal geen douches gezien”. Bleek inderdaad geen douche aanwezig te zijn! ook het toilet was dit keer echt alleen een huisje met een wc op een gat in de grond. Echt even back 2 basic.

Na een goede nachtrust werden we gewekt door de zon die door het raam naar binnen scheen. Vanuit het raampje bij het bed hebben we alle eekhoorntjes bekeken die vrolijk aan het spelen waren. Het waren er zeker 10! Het ontbijtje weer erin, en op naar Lightning Lake. Hier kon je van alles doen. Een kano huren, hikes maken, en voor de echte bikkels ook hikes maken waarbij je met je tentje ergens kampeert en pas de volgende dag terug komt. We stapten uit en het heeeeleee terrein zat vol met eekhoorntjes, echt 30-40 beestjes. Ook helemaal niet mensen schuw. We besloten na de Rainbow bridge te wandelen, die lag op 1.2 km. Maar volgens ons klopten de bordjes niet want uiteindelijk hebben we een hele trail gelopen om het meer van zon 6 km. We waren bij de brug toch al halverwege. Nog even werden we opgeschrikt door een geluid van achter dat snel op ons af kwam (we zitten nog altijd in het leefgebied van beren he), maar gelukkig bleek dat een fanatieke hardloper. Gijs weer dubbel om mijn geschrokken gezicht. Daarna nog een visser in zijn kano even uitgelachen die zijn best deed vissen te vangen, maar nog geen geluk had. En dat terwijl om zijn bootje alle vissen een sprongetje uit het water maakten. Die man moet zich gefrustreerd hebben haha. 

Rond de middag richting Whistler. Een lange, de langste qua km, rit die via Vancouver ging. Het eerste uurtje was voor mij, daarna Gijs bijna 2 uur door file rondom Vancouver, en toen ik nog een uurtje. Natuurlijk miste ik weer direct de afslag waardoor we ergens uit kwamen op een straat zo steil als een achtbaan. Na lichte paniek en positieve aanmoedigingen van Gijs, me herpakt en uiteindelijk weer op de goede weg beland. De laatste kms richting Whistler werden ingezet!