Zand in zicht!⛵️🏜

Vandaag vroeg uit de veren en op weg naar Huachachina. Gelukkig maakt het vroeg opstaan ons niet veel uit, want de jetlag zit er nog vers in en dus zijn we al klaarwakker. Backpacks ingepakt en met de taxi naar het busstation van Lima. De busrit duurt 5,5 uur vandaar dat we met een luxere bus van Cruz del Sur gingen. Het busstation leek wel een minivliegveld. Backpacks moesten ingecheckt worden, 10 minuten voor vertrek bij "gate 2" verzamelen en door de metaaldetector. Maar goed, als je een luxere bus wil dan moet je ook wat en het moet gezegd worden: dan krijg je ook wat. Iedere zitplaats was een fauteuil met privé beeldscherm en jawel hoor, zelfs voor Gijs genoeg beenruimte. Deze busreis kwamen we gemakkelijk door. 
Eenmaal aangekomen in Ica stond daar opnieuw een Peruaantje te wachten met het "Wevers-naambordje". Die bracht ons naar de taxi die ons naar Huachachina zou brengen. Backpacks in de achterbak en we waren weer onderweg. Binnen 10 minuten veranderde de stad in een gebied met alleen maar zandbergen. En in het midden van deze zandbergen, in een klein dalletje lag het plaatsje Huachachina. Een leuk, mooi dorpje in een super mooie omgeving. Ook het hotel en de kamer zagen er goed uit. Enig nadeel, volgens mij waren we de enige gasten. Dus het ademde niet echt gezelligheid, laten we het daar op houden. Agja, gelukkig zijn wij mega gezellig:)
Maar goed, na een rondje door het plaatsje en wat gegeten te hebben werden we opgehaald door de organisatie die ons meenam om door de woestijn in een zandbuggy te rijden en te sandboarden. We werden een half uur later dan gepland opgehaald dus dat was weer een goede test voor Ashley's geduld. En tot verdriet van Gijs was het niet zelf rijden in de zandbuggy, maar achterin meerijden. Maar ag, ook dat wordt mooi. Maar oej, de go pro was leeg dus foto's maken zat er niet in. Zoals jullie merken, waren we goed voorbereid! En weg waren we! Het werd al snel duidelijk waarom je niet zelf mocht rijden. Het ging zo op en neer dat het leek alsof je in een achtbaan zat. Ashley gillen en Gijs toch wel blij, want hij kreeg zo evengoed zijn adrenalinekick. Onderwerp stopten we verschillende keren om in the middle of nowhere ( alleen maar zand om je heen, zover je kon kijken. Erg indrukwekkend ) van een bergje te sandboarden. Leuk om een keer gedaan te hebben. En ja hoor, gelukkig hebben we toch de foto's nog. Een drietal Spanjaarden hebben enkele foto's gemaakt en naar ons doorgestuurd. Eind goed al goed. 'S Avonds nog wat eten. We kwamen erachter dat niet alleen in ons hotel weinig volk was, in heel het dorpje viel het wat tegen. Jammer maar helaas. Evengoed prima gegeten en op naar bed, want de volgende dag zou het weer vroeg worden. 
06.15 stond het ontbijt klaar. 06.45 de taxi naar Paracas waar we een boottocht gingen maken langs verschillende rotsgebieden met zeehonden, -leeuwen en andere dieren. Erg gaaf om deze dieren in het wild van zo dichtbij te zien. Tussendoor ging Gijs nog even op het strand op de foto met enkele pelikanen die daar gevoerd werden en kreeg hij nog wat klappen van de vleugels. Ander leuk momentje dat ik jullie niet wil onthouden: Ashley had even een zeurmomentje voordat we de boot in gingen over wat dingen. Maar gelukkig was karma in de buurt, want 5 minuten in de boot scheet een vogel op haar arm, haha yes:p 
Toen de boottocht erop zat kregen we een privetour door het reservaat. Onze begeleiders Fredy (Peruaan) en Hubert ( een kreupele gangster uit Curacao) waren een stel. Hubert geloofde in ufo's, heeft vroeger iemand neergeschoten en denkt dat een zeebeer een echt dier is. En Fredy, een klein dik mannetje maar god wat kon die lopen berg opwaarts. Hij bracht ons naar alle mooie bergtoppen zodat we over de Pacifische oceaan konden kijken. Wind tegen en aardig wat overgewicht, maar nog liep hij ons het licht uit de ogen. Maar het leverde enkele super mooie plaatjes op die we niet hadden willen missen. 
Na de tocht bracht Fredy ons terug naar Huachachina waar we even moesten bijkomen van de drukke dag. 'S Avonds in de Bamboo Lodge gegeten. Hier zaten veel backpackers. Na een paar biertjes en een paar erg machtige toetjes rolden we terug naar ons hotel. Zo hebben we Huachachina beleeft en was het oogjes toe en de volgende dag op naar Nazca!