Whale Watchers

Op van Nanaimo naar Tofino. Veel mensen pakken na de ferry meteen de rit door naar Tofino dus dat belooft wat!

Onderweg kwamen we langs Castle Grove. Dit was een trail door het bos met veel verschillende, en met name hele grote bomen. De trail was 3,2 kilometer lang dus dit was kat in het bakkie voor ons. Opnieuw een erg interessante trail door weer een nieuw soort ecosysteem. De bomen waren groter dan de toren van Pisa (althans, dat stond op het kaartje) en zeker 800 jaar oud. Mooi om te zien!

Vervolgens weer door naar Tofino. Allereerst gingen we even naar onze campground. Deze lag 20 minuutjes van het centrum af. Ook deze keer weer een campground in een nationaal park, dus omringt door bomen bleek het weer een perfecte plek om een aantal dagen door te brengen. Daarnaast lagen we ook een paar minuten lopen van de Pacifische Oceaan dus dat was een leuke afwisseling. 

Na een kort rondje over het strand, stapten we de camper in naar Tofino. WANT, we waren hier natuurlijk maar met 1 doel: walvissen spotten!

De tickets voor deze toer hadden we al geboekt voor de volgende dag om 10.15 uur. Beter op tijd erbij, want het zijn druk bezochte toeren. De walvissen zullen wel per uur betaald worden. Nog even checken wat er verder te doen was….en we kwamen uit bij een kajaktour. Dat leek ons ook wel leuk, alleen bleek het geen kajaktour naar wildlife te zijn, maar langs de haven af voor interessante weetjes. Uhmmm, neuhh, laat maar. Dat geloven we wel. Er was wel nog een wildlife boattour de volgende dag om 18.00 uur. Dat leek ons wel wat. 1: we hadden al eventjes geen dieren meer gezien en 2: het was een mooie aanvulling op die dag, want we hadden in de morgen al de Whale Watching Tour staan. Deze dus geboekt en vervolgens nog een hapje eten bij het lokale stamcafé van de Tofinaren of Tofino’s of Tofiners; de inwoners van Tofino dus. Goed gegeten en een speciaal biertje voor Gijs die niet vaak gedronken was en de dag kon niet meer stuk. 

Toen weer terug naar de campground, voor onze dagelijkse routine van een kampvuurtje:). Bijna bij onze plek werden we nog even van harte welkom geheten door een sjorrie morrie Cannadese vrouw die het nodig vond op de camper te slaan om te laten blijken dat ze vond dat Gijs te hard reed. Nouw, heel fijn;) ennn doooor! Uiteindelijk niet te laat naar bed, want de volgende dag reden we op tijd weer aan richting Tofino en de Whale Watching Tour.

De volgende dag dus op tijd onderweg naar Tofino. We hadden er beiden zin in. Walvissen en Orka’s zie je niet elke dag.

Een rood vissermanspak aan, muts op, handschoenen aan en op naar de boot (die was open, vandaar de warme kleding die we meekregen). En toen op weg! 

Statistieken vooraf:

98% kans op grijze walvissen

15% kans op bultruggen

15% kans op orka’s.

Eenmaal onderweg kwamen we ons 1e dier tegen: een eenzame zeeotter. Altijd leuk op te zien, dobberend op het water. Na wat kliekjes weer door. En toen hoorde de kapitein dat er walvissen gespot waren. Dus versnelling hoger en op naar de locatie. En ja hoor! Daar spoot water de lucht in en kwam een walvissenrug omhoog. Gijs, met al zijn dieren kennis, begon al te twijfelen; hmm ik zag toch een klein vinnetje op de rug dus dat is geen grijze walvis die meer voor de hand liggend was. En inderdaad, het was een bultrug! En toen nog 1 en nog 1. Super gaaf om te zien. Je ziet dan wel de rug en soms de staart, maar wat indrukwekkend om zulke grote beesten te zien. Op een gegeven moment gaf een bultrug nog een klein showtje, want hij maakte een zogenaamde looping en dus zagen we de onderkant en de vinnen kort. Hier kon je wel naar blijven kijken. En dat deden we dus ook! Zo lang zelfs dat we op een gegeven moment achter ons iets hoorde. We keken om en zagen een bultrug op ongeveer 10 meter zwemmen. Hoe veel mooier wil je het hebben!

Na een tijdje gaf de kapitein aan dat we weer door gingen, op zoek naar andere dieren. En die kwamen er ook!

Allereerst kwamen we bij een groep zeehonden op een rots. Lekker chillen! Vervolgens door, want er was bericht van een grijze walvis. Leuk die zeehonden, maar die grijze walvis willen we zien. Op de boot werden we in groepjes gedeeld; de ene groep links kijken, de andere groep rechts (waaronder Ashley) en de middenlinie over (of nergens zoals Gijs). En daar was ie dan: de grijze walvis. Het was een jonger mannetje dus nog niet volgroeid, maar ook deze zag er indrukwekkend uit. Er zaten allemaal zeepokken op zijn huid, dit maakte hem wat ruwer. Mooie was dat we redelijk dichtbij zaten en het helder water was dus we zagen een groot gedeelte van hem ook onder water. Super gaaf om te zien! Voor ons was de tocht geslaagd. We gingen nog naar een paar andere punten toe. Zo zagen we ook nog een groep zeeleeuwen op een rots en daaromheen in het water, een groep zeeotters met kleintjes en als laatste nog een paar puffins. Voor de mensen die Happy Feet gezien hebben; het is dat dier dat doet alsof het een pinguïn is, maar eigenlijk een vogel is. Voor de rest; google um maar.

En zo kwam de tour tot een einde. Helaas geen orka’s, maar met al het bovenstaande was de tocht aardig geslaagd of niet?

Eenmaal terug zijn we opnieuw bij die lokale pub wat gaan eten, vervolgens nog wat boodschappen doen en daarna in de camper nog even de tijd gedood voordat de wildlife tour begon. Van de 12 deelnemers waren we met 6 nederlanders dus het werd een tweetalige tour:). Er zaten nog 4 Duitsers bij en 2 Engelsen.

Eenmaal onderweg kwamen Ashley en ik er achter dat het toch echt puur en alleen een zwarte beren tour bleek te zijn. Natuurlijk ook leuk, maar na 3 weken Canada zijn we in het spotten van deze dieren zelf al experts geworden. Ag ja, zo’n boottochtje over Canadese meren naar onbewoonde eilanden blijft goed. Tijdens de tour bleek Ashley on fire. Met de grote lens op de camera speurde ze de kust af en ja hoor: ze vond de eerste beer. Het was een kleuter die net op een leeftijd was dat de moeder hem alleen liet gaan. Erg leuk om een jonger diertje te zien. Dat bleek de kapitein ook te vinden, want hij bleef wel een half uur daar dobberen. Uiteindelijk had hij de subtiele hints te pakken en gingen we door. Onderweg kwamen we nog en reusachtige kwal tegen in het water waar de kapitein zelf ook van onder de indruk was. Gave beesten, maar wel alleen vanaf een bootje. We hoeven er niet naast te zwemmen, bah.

Toen door en daar kwam spotter Ashley weer: ze had de volgende beer gespot! En volwassen mannetjesbeer. Je zag duidelijk het verschil in grootte. Die kwam meer in de buurt van Baloe de beer ipv Winnie de Poeh. Hij klom nog via rotsen omhoog dus goede kliekjes kunnen maken van zijn uitsloverij. 

En dat was het voor de dieren. De kapitein bracht ons nog langs wat historisch belangrijke plekken en toen terug naar de haven. Maar Ashley bleek nog niet klaar, want ze had weer iets gespot: een Bald Eagle. Zo’n adelaar met een wit hoofd en bruin lichaam. Grote roofvogels zijn het. Hij zat op een boomstam op het water. We konden tot op een paar meter komen en met de bossen en de wolken op de achtergrond geeft dit zo’n mooie foto’s dat we ze volgens mij als ansichtkaarten kunnen verkopen. Hierna was ook Ashley klaar en gingen we daadwerkelijk terug naar de haven. 

Wat een enerverende dag met veel dieren. Met een speciaal biertje, een kom chips en opnieuw een kampvuur hadden we nog genoeg om over na te praten. Uiteindelijk werd ook hier het vuur gedoofd en gingen wij, de nieuwbakken Freek Vonks, naar bed.