Doei Costa Rica, hallo Nicaragua!!

Na dik 2,5 week laten we Costa Rica voor wat het is en gaan we op weg naar Nicaragua. Deze keer geen shuttlebus die ons rechtstreeks naar de bestemming brengt, maar weer eens een keer het openbaar vervoer. Met onze goede Nederlandse normen stonden we klokslag 06.30 bij de bushalte van Samara klaar voor de eerste busrit richting Nicoya. Om 06.30 Costa Ricaanse tijd kwam de bus ook daadwerkelijk aan. (Dit wil zeggen: een dik half uur later.) De bus was al goed vol, wat betekende dat we anderhalf uur in het gangpad op de grond moesten zitten. Maar met onze backpacks als omgetoverde kontkussens was dat verder geen probleem. Eenmaal in Nicoya aangekomen moesten we drie blokken verder lopen naar het volgende busstation voor de bus richting Liberia. Op het begin hadden we fijne plaatsen, maar het werd drukker en drukker gedurende de rit en hoe galant dat we dan natuurlijk ook zijn, hebben we de meeste tijd van deze anderhalf uur durende rit staand doorgebracht. Zitten in het gangpad was geen optie, want het was zo druk dat je dan minder 'fijne' plekken van andere reizigers ergggg dicht bij je eigen gezicht had zitten. Nee nee, dan maar lekker staan:). 

Eenmaal in Liberia aangekomen ging het ook weer snel. Dus bus naar de grens stond al klaar en na een kwartiertje waren we onderweg. Het was een stopbus dus de rit was weer een aaneenschakeling van stoppen en optrekken. Gelukkig wel zittend! Toen kwamen we aan bij de grens. Als eerste komen er verschillende dikke vrouwen naar je toe gerend voor het betalen van de grenstax. (Dit is verplicht, maar we hadden deze al betaald in Samara dus het was gelinkt aan ons paspoort.) Hier eenmaal voorbij gewurmd was het even zoeken naar de juiste rij, maar deze hadden we snel gevonden. Half uurtje in de rij en we waren aan de beurt. Maar natuuuuuurlijk was er weer eens een formuliertje waarvan we niet wisten dat we deze moesten hebben. Gelukkig kregen we deze van de baliemedewerker. Even invullen en weer achteraan in de rij. Ag ja, de rij was korter dus het was geen drama. Uiteindelijk weer aan de beurt, alles was goed en we kregen de stempel. We gingen door naar buiten en er zat een kleine 10 minuten wandeling tussen naar het kantoortje voor je visum en backpack controle. In deze 10 minuten werd ons paspoort nogmaals 2x gecontroleerd en kwamen we een klein legerpeloton en ME-team tegen. Zwaarbewapend, omdat ze wisten dat wij eraan kwamen natuurlijk! Maar goed, wij zijn echt niet bang voor hun geweren hoor! Echt niet! Eenmaal aangekomen bij het visumkantoortje kwam meteen al een ruig taximannetje ons tegenmoet die ons er wel doorheen zou loodsen en er vervolgens voor zou zorgen dat we naar de juiste bestemming zouden komen, namelijk San Juan del Sur. Dit klopte eigenlijk ook wel. Hij loodste ons naar de visumbalie (waar we trouwens opnieuw konden betalen), daarna naar de baggagecontrole en daar stond hij aan de andere kant weer op ons te wachten met een taxi. Na even afdingen zijn we, samen met een Candese editor die ook naar dezelfde plaats ging, ingestapt en daar gingen we. 

In de eerste 10 minuten zagen we ongeveer 15 apen langs de weg. In Costa Rica hebben we hier zoveel moeite voor moeten doen en hier slingeren ze nog net niet tegen je taxi aan. Enfin, na een taxiritje van drie kwartier, waarbij de taxichauffeur geregeld even het raampje opende om een groene rochel weg te spugen, kwamen we aan in San Juan del Sur bij ons hotel, Rositas. Ook hier hadden we weer een grote kamer, want dit was de enige beschikbare nog. We kregen een grote kamer aan de weg met 3 stapelbedden. Mocht Ashley zich niet gedragen, was er dus nog genoeg keus om ergens anders te slapen. Voor nu eerst op zoek naar een pinautomaat, kijken welke activiteiten er te dien zijn en daarna even relaxen na de reisdag. 
's Avonds hebben we voor de volgende dag surflessen vastgelegd en daarna zijn we bij G&G Gourmet gaan eten. Dit leek serieus wel op een sterrenrestaurant, waarbij ze bij de prijzen alleen overal een 0 vergeten zijn. Super lekker en super goedkoop. Uiteindelijk terug naar de kamer en de dag zat er op. 

De volgende dag stonden we om 08.00 klaar bij de surfschool. Met de jeep werden we naar het surfwalhalla van San Juan del Sur gebracht en daar stond onze gids ons op te wachten. Het was een winderige dag dus de golven waren wat hoger, maar dat kwam verder allemaal wel goed. Na wat instructies en oefeningen konden we het koude, koude water in. Na een tijdje bleek dat surfen bestttt moeilijk was. Niet alleen het surfen zelf, dat na een tijdje bij ons allebei best bleek te lukken, maar vooral het gevecht tegen de zee om er überhaupt in te komen bleek moeilijk en zwaar. De zee was wild en de surfplank was lomp dus het kostte veel kracht om op de juiste plaats te komen. Het was een zware, maar erg leuke dag. Op het laatst gingen we nog even snel wat lunchen voordat we terug werden gebracht. Na de zware dag hadden we allebei zinnen een flinke biefhamburger. Wellicht dat ons Spaans ons in de steek heeft gelaten, maar het was helaas geen biefhamburger maar een schoenzool tussen een broodje. Poeh poeh wat een taaie bedoeling. Ag ja, voor ons geld: eten is eten dus we hebben het evengoed ver op gekregen. Na het broodje weer terug naar ons hotel. 's Avonds weer uiteten. Deze keer bij El Timon. Een soort Titanic meets Caribisch eiland stijl. Weer lekker gegeten! Alleen het toetje van Gijs viel helaas tegen. Chocoladedessert stond er, maar het was een droog chocoladecakeje van de Lidl uit Nicaragua met wat neppe slagroom ennnnn......ennnnnn een beetje discohagels!!!! Maar zoals jullie in dit verhaal van ons gewend zijn, eten blijft eten dus ook dit ging op. Uiteindelijk kwam ook deze dag aan zijn einde, waarbij gezegd moet worden dat we nog altijd in hetzelfde stapelbed sliepen:)! 

Op dag 3 hadden we onszelf voorgenomen om naar een groot Jezusbeeld op een berg te wandelen. Wandeling duurde ongeveer 40 minuten dus dat was prima te doen. De weg ging alleen helaas nog steiler dan de Alpe d'Huez omhoog. De wandeling met 30 graden heeft onze conditie in ieder geval goed op peil gehouden. Bovenop de berg bleek het wel de moeite waard te zijn. Een 26 meter hoog beeld van Jezus en een prachtig uitzicht. Na even te hebben uitgepuft en genoten te hebben van het uitzicht gingen we weer als een stelletje volleerde snelwandelaars naar beneden. Daarna nog wat gewandeld en gezwommen in de zee om vervolgens onze zweetvoeten van onze wandelschoenen naar onze teenslippers te verplaatsen. Wat geslenterd door het stadje, terrasje gepakt en wat souveniertjes gekocht. Hierna zat onze laatste dag in San Juan del Sur er ook al bijna op.

Net zoals de 2 voorgaande avonden was het avondeten op dag 3 ook weer erg lekker. We zijn naar een soort Sanchos in Nicaragua geweest waar we allemaal verschillende gerechten hebben kunnen proeven. Van kip in passievruchtsaus naar bief met kaneel en appel, alles was erg lekker! Na ik weet niet hoeveel gerechten, een paar wijntjes en biertjes kwam de rekening met onder de streep ongeveer 20 dollar. Het kost hier allemaal werkelijk waar geen drol. Na betaald te hebben met een mooie fooi ( wat ook wel gemakkelijk is met zo'n prijzen) en een korte wandeling zat onze laatste avond er ook alweer op. Als San Juan del Sur de leidraad is voor Nicaragua dan zullen de komende anderhalve week ons ook er goed bevallen.

Er is maar een manier om erachter te komen en dat is gaan slapen en de volgende dag op naar Leon!